Laat maar waaien ...

Het was vandaag een van die zeldzaam mooie Hollandse wind-water-wolken-warm weer dagen. Van de vroege ochtend tot de late middag. De rugzak omgehangen, de thermosfles gevuld, de batterijen van de camera geheel doorgeladen en dan ... lopen maar. Met de wind mee, tegen de wind in, maakt niet uit. Om elke hoek waait je een, bij tijd en wijle zonovergoten, feestelijk panorama tegemoet.



Op de camera zit een ruim 45 jaar oude lens. Het is een groothoeklens (super-angulon 21mm) die ik in de jaren zeventig van een fotograaf heb overgenomen. Hij is altijd gebruikt om analoge foto's mee te maken. Na jaren in de kast te hebben gelegen, bewijst hij opnieuw zijn diensten, maar nu digitaal. Een feest om daarmee de beelden vast te leggen voordat ze in je herinnering zijn verwaaid.



De wind speelt een waaispel op een wind-eigen manier, alles wat op zijn weg komt beukend belagend, rukt aan petten en shawls, breekt takken van bomen en buigt het riet langs de oever ... maar beneden aan de dijk in het weiland liggen in onverzettelijke rust enkele koeien, traag herkauwend ... en het oer-Hollandse plaatje, slechts op een steenworp van het Rotterdamse stadsschap, is compleet.

High Dynamic Range

Via de website van Peter van Veen (http://www.moorfotografie.nl/) werd ik op aansprekende manier bepaald bij het fenomeen H(igh) D(ynamic) R(ange) foto's. Peter schrijft op zijn site dat er veel aanhangers zijn van deze bewerkingstechniek maar "... even zovele felle tegenstanders." Je kunt er van houden of dit soort bewerking hartgrondig verfoeien.
Je kunt - om een eigen mening te vormen - een gratis HDR-programma (Photomatix Pro 3.2) downloaden. De 'tutorial' doorlezen en oefenen met de voorbeelden, geeft dan een idee wat er zoal met deze bewerkingstechniek kan.
In het kader van dit bericht ga ik niet in op de opnametechniek. Daarvoor kun je o.a. op eerder genoemde site terecht. Met het hier getoonde voorbeeld wil ik aangeven waarom ik HDR-techniek enerzijds aanhang en anderzijds ook weer niet hoef. Wat de gegevens over de opname betreft: de noodzakelijke foto's zijn gemaakt met een Leica X1 op donderdag 19/8 om 09u30. Het voordeel van deze camera is, dat je de foto's in één 'burst' kunt schieten, wat opname uit de hand mogelijk maakt.



Met het HDR-programma van de 3 benodigde foto's één bestand gemaakt en voorzichtig met alle ter beschikking staande mogelijkheden geprobeerd om een heldere, doortekende foto te krijgen. Wat niet lukt - zonder kwaliteitsverlies - met de bewerking van de foto die gemaakt wordt met de 'juiste' camera-instelling (jpeg formaat). Maar het resultaat vind ik acceptabel. Op deze manier ziet de foto er heel natuurlijk uit - door mijn ogen dan; wat tevens ook de beperking aangeeft :-)

De bewerking van (dezelfde) foto's kan ook nog veel verder worden doorgevoerd, zoals uit volgend voorbeeld blijkt.



De bewerking is hier wel heel ver, zo niet tot in het absurde, doorgevoerd. Elke relatie, buiten plaats en tijd, met de werkelijkheid is ver te zoeken. Zo hoeft voor mij deze bewerkingstechniek niet!

Wat mij betreft, voegt HDR toe waar je de 'beperkingen' met de enkele (jpeg) opname in acceptabele mate kunt opheffen. Een dergelijke fotobewerking kan dan veel voldoening geven.
Er zijn, vind ik, wel grenzen. En die liggen wat mij betreft daar waar de toeschouwer in relatie tot de hem of haar omringende werkelijkheid nauwelijks of geen aanknopingspunten meer vindt. Daar begint de interpretatie van de werkelijkheid en dat behoort volgens mij tot een andere kunstvorm.