Je kunt - om een eigen mening te vormen - een gratis HDR-programma (Photomatix Pro 3.2) downloaden. De 'tutorial' doorlezen en oefenen met de voorbeelden, geeft dan een idee wat er zoal met deze bewerkingstechniek kan.
In het kader van dit bericht ga ik niet in op de opnametechniek. Daarvoor kun je o.a. op eerder genoemde site terecht. Met het hier getoonde voorbeeld wil ik aangeven waarom ik HDR-techniek enerzijds aanhang en anderzijds ook weer niet hoef. Wat de gegevens over de opname betreft: de noodzakelijke foto's zijn gemaakt met een Leica X1 op donderdag 19/8 om 09u30. Het voordeel van deze camera is, dat je de foto's in één 'burst' kunt schieten, wat opname uit de hand mogelijk maakt.
Met het HDR-programma van de 3 benodigde foto's één bestand gemaakt en voorzichtig met alle ter beschikking staande mogelijkheden geprobeerd om een heldere, doortekende foto te krijgen. Wat niet lukt - zonder kwaliteitsverlies - met de bewerking van de foto die gemaakt wordt met de 'juiste' camera-instelling (jpeg formaat). Maar het resultaat vind ik acceptabel. Op deze manier ziet de foto er heel natuurlijk uit - door mijn ogen dan; wat tevens ook de beperking aangeeft :-)
De bewerking van (dezelfde) foto's kan ook nog veel verder worden doorgevoerd, zoals uit volgend voorbeeld blijkt.
De bewerking is hier wel heel ver, zo niet tot in het absurde, doorgevoerd. Elke relatie, buiten plaats en tijd, met de werkelijkheid is ver te zoeken. Zo hoeft voor mij deze bewerkingstechniek niet!
Wat mij betreft, voegt HDR toe waar je de 'beperkingen' met de enkele (jpeg) opname in acceptabele mate kunt opheffen. Een dergelijke fotobewerking kan dan veel voldoening geven.
Er zijn, vind ik, wel grenzen. En die liggen wat mij betreft daar waar de toeschouwer in relatie tot de hem of haar omringende werkelijkheid nauwelijks of geen aanknopingspunten meer vindt. Daar begint de interpretatie van de werkelijkheid en dat behoort volgens mij tot een andere kunstvorm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten